IJsland 4

Walvis jacht (whale spotting) is een enerverende bezigheid.
Om half twaalf ingescheept op een tweemaster schoener. Allemaal voorzien van dikke pakken die ons warm moeten houden (het water rondom is verdomde koud) en die je ook enige tijd drijvend moeten houden. Dat laatste gaan we niet testen.
Het is mooi weer, veel blauw in de lucht, heel weinig wind, goede vooruitzichten.
Het schip verlaat de haven richting Puffin Island. Een eiland voor de kust met veel Papegaaiduikers (puffins).
Husavik ligt aan een heel breed baai. Hoe verdere we naar buiten komen, hoe meer langzame, maar stevige deining we tegen komen. De schoener kan hier prima mee over weg en koerst haaks op de golfslag naar het eilandje. Een halfuurtje later komen daar aan en er cirkelen inderdaad heel veel van deze clowneske vogels rond. Ook in het water zijn er velen, maar allemaal op te grote afstand voor de camera. Met de kijker gaat het iets beter.
Rondom het eiland is de zee onrustiger en kijken door een kijker en je tegelijk vasthouden en richting houden is een hele kunst.
Omdat er een licht briesje staat wordt besloten zeilen te hijsen.
Er worden twee groot zeilen en twee fokken opgetuigd.
Dit duurt even en in die tijd schommelt het schip in alle richtingen die de golven aangeven.
Als alles staat, slaat bij mij de zeeziekte toe.
Tijdens het vogels kijken had ik al moeite gekregen, maar nu werd het te veel.
Een uur onderweg, nog drie te gaan. Wat een feest.
Op dat moment valt ook de wind weg en gaan we toch maar op de motor verder.
Patricia heeft gelukkig geen last en kan zich op het spotten concentreren.
Ik zit op een bankje achter de stuurman, aan stuurboord en hang regelmatig over de reling. Koud en ziek.
De stuurman verzekert mij dat het over is, zodra ik weer aan land ben (nog maar 2 1/2 uur te gaan denk ik dan).
Ik ben de tijd kwijt als er een vin gespot wordt. Dat blijkt een dolfijn te zijn. Maar een tijdje later wordt het wel menens. Er wordt een staart gezien van een duikende Bultrug en even later ook de rug, rugvin en de fontein van een 'minke whale' een iets kleinere soort.
Gedurende ca. drie kwartier volgen we beide walvissen die, telkens op andere posities rondom de boot, opduiken. Soms alleen een staart, maar Patricia heeft het geluk net aan de goeie kant van de boot te staan kijken als de Bultrug uit het water omhoog komt en er vervolgens weer in terug klapt. Alles natuurlijk te snel en te ver voor foto's en ik denk al helemaal niet aan camera's.
Ik beweeg niet en kijk, voorzichtig, over de reling of er zich binnen mijn beperkte blikveld ook niet iets wil laten zien.
Ik zie de kleine walvis op zo'n vijf meter afstand met zijn rug en blow hole bovenwater komen en wat later ook de bultrug die met zijn grote buikvinnen 'naar ons zwaait'.
Dan is de tijd op en gaat het schip, de Haukur, terug naar de haven.
Bij het binnenlopen van de haven zakt de zeeziekte af.
Zoals gezegd, Whale Spotting is een enerverende bezigheid.
Weinig foto's weer, die zal ik van internet moeten vissen. B.v op http://www.northsailing.is/tours/whales-puffins-and-sails/

Oh ja, Phyli, die Geysir zelf doet het niet zo goed meer. Die spuit nog maar twee keer per dag. Toen wij er waren was er heel even wat zeer beperkte activiteit. Voor ons wilde de Geysir niet wakker worden. Dus ook geen foto.