IJsland 2

Donderdag, 29 mei, Hemelvaartdag
Verder gaan we, naar het oosten. Eerst een bijzonder rotsformatie, daarna een bijzonder kerkje ( een Kirka) en daarna rijden we door eind loze vlakke gebieden waar, na de uitbarsting van de de Vatna, een vulkaan over de Vatnajokull gletsjer, in 1996, geweldige overstromingen zijn geweest.
Grote lege vlakte met hier en daar nog wat smeltwater stromen. Het gaat eeuwen duren voor hier weer wat vegetatie ontstaat.
We rijden door naar het Skaftafell Visitor Centre waar hier veel over te leren is.
Hier maken we een wandeling van een uurtje of 2 naar de Svartifoss waterval. Daarvandaan nog een kwartiertje verder omhoog krijgen we een geweldig uitzicht over de omringende bergen en de gletsjer uitlopers. Magnifiek.
Hiervandaan door naar een meer waarin de gletsjeruitloper Svinafellsjokull eindigt. In deze gletsjer lagune ( Jokulsarlon geheten) drijven de restanten van de afgebroken gletsjer delen als ijsbergen langzaam naar zee. Met een amfibie voertuig maken we een tochtje langs die brokken drijvend ijs. We spotten ook nog een enkele zeehond. Vanwege de paartijd zijn de meeste niet in beeld, maar hebben zich teruggetrokken op eilandjes voor de kust
Hierna opzoek naar onze slaapplek, die we met enige omzwervingen, toch nog vinden.

Vrijdag, 30 mei
Vandaag rijden langs de oostelijk fjorden naar het noorden. Het landschap is indrukwekkend.
Bergketens met witte toppen langs diep blauw water, want het weer werkt mee. Het is stralende zonneschijn, met witte wolken. Ik denk IJsland op z'n mooist.
Op aanraden van de routebeschrijving gaan we ergens een weggetje op (gravel weg) om iets verderop naar een waterval te kijken. Maar we letten niet goed op, rijden de parkeer/uitzichtplaats voorbij en blijven over de gravel weg met pittige hellingen (17%) door rijden totdat we behoorlijk hoog in de bergen tussen de sneeuwvelden en smeltwater rivieren rijden, het is verschrikkelijk mooi, stil en verlaten, met een passerende auto 1 a 2 x in een halfuur. We genieten intens van de rust en de ruimte en denken even terug aan de hectiek en hitte van India, een goed half jaar geleden.
We kijken op de kaart en zien dat we deze weg kunnen vervolgen en elders onze geplande route weer oppakken. Na de top dalen we langzaam af met naast ons en steeds verder aanzwellende smeltwater rivier met stroomversnellingen en watervallen, allemaal alleen voor ons.

Die gravel wegen is nog wel even een dingetje. Ze zijn goed vlak, zodat er toch gemakkelijk 60 a 70 km/h gereden kan worden.
Wel af en toe een kuil(tje) dat vermeden moet worden. Vooruit zien gaat goed, in de achteruit spiegel zie je alleen een geweldige stofwolk.
Bij een tegenligger zie je de weg soms even helemaal niet.
Soms gaat zo'n weg langs een bergwand en moet slalom tussen de naar beneden gestorte stenen gereden worden om de banden heel te houden
Na een paar van zulke wegen ( ca. 80 km vandaag) hebben ze bij een benzinepomp borstels met lange stelen en een waterslang, zodat je het stof er vanaf kan spoelen. Weer een nieuwe ervaring.

Na al dat natuurgeweld komen we hij de tuin van Petru (zeg maar Petra) die mineraal gesteente heeft verzameld (in Stoovarfjordur).
Een belachelijke verzameling stenen, rij aan rij, zonder enige duiding van het mineraal, de steen soort of anderszins, maar wel met zorg uitgestald. Ook struikel je over een verzameling balpennen en bierviltjes. Nou ja, de stenen liggen allemaal in een grote tuin, waar van alles door elkaar bloeit en groeit. Die bloemenpracht is wel bijzonder in dit klimaat.

Vanaf dit punt kiezen wij voor nog een fjord (de tunnel had ook gekund, maar het is mooi weer, het blijft tot 12:00h vannacht licht en de Quasquai rijd prima, dus nemen we de Long Way Home.
Vlakbij Egilsstadir staat ons bedje klaar.
Morgen gaan we naar Husavik, waar we aan paar nachten blijven. Hier moet het mogelijk zijn om walvissen te spotten. Wie weet lukt dat.